مفاهیم و اصول برندینگ

در حالی که جهان به یک بازار جهانی تبدیل می ‏شود و خصوصی سازی ادامه می یابد، فشار شرکت ‏ها و دولت برای تقویت موقعیت برندهای خود افزایش می ‏یابد. ما تاکنون شاهد مناطقی مانند: بحرین، دوبی، هنگ کنگ، لندن، مالزی، سنگاپور و غیره بوده ‏ایم که برای” قطب شدن” در یک مقیاس منطقه ای یا جهانی رقابت می کنند.

برندهای اصلی که در بخش خصوصی برای بازارهای خرده فروش و عمده فروش رقابت می کنند، با ادامه‏ ی گسترش و سرمایه گذاری اسلامی به صورت دو رقمی سالانه، در این بازار نارس، بازیکن‏ های بسیار بیشتری را جذب خواهد کرد، و اگر چه فعالیت برندسازی و بازاریابی تاکنون بسیار زیاد بوده است، انتظار می رود این امر طی پنج تا ده سال آینده رشد بیشتری یابد.

برندسازی و بازاریابی دولتی نیز رشد خواهد یافت به خصوص چون کشورهای مسلمان پیشرفته تر به تدریج فرصت هایی را برای کمک به مستمندان، تولید داروهای حلال، واکسن‏ها و محصولات دارویی می بینند.

 اکنون کشورهایی چون برونئی و مالزی گام‏ هایی را رو به جلو در زمینه ‏ی آزمایش، اعتبار دهی و استاندارد سازی چنین گروه محصولات برمی‏ دارند و بازار حلال جهانی را تا حد زیادی برای بازاریابی تجاری – تجاری خواهند گشود و به شکوفایی خود ادامه خواهند داد.

 بزرگ ترین شرط لازم برای برندهای اسلامی که می‏ توانم ببینم، تولید شایستگی یا تجارت حرفه‏ای نیست، بلکه مهارت‏ ها و تکنیک‏ های برندسازی و بازاریابی است. این یک خلاء آموزشی است که باید پرگردد این چشم انداز اکنون در کشورهای در حال توسعه در حال تغییر است و برندسازی و بازاریابی به تدریج مسیر را به سمت استراتژی سازمانی سوق می‏ دهد.

 مجریان اصلی متوجه می شوند که برندها سرمایه‏ هایی هستند که می توانند ارزش دارایی‏ های عینی خالص یک شرکت را چند برابر سازند و آنها باید به گونه‏ ی مناسب در روند برندسازی و بازاریابی عمل نمایند، زیرا سرمایه هایی هستند که ارزش طولانی مدتی را فراهم می ‏آورند.